آموزش مداحی و اشعار مذهبی

      
      هرکس که به سودای علی سر دارد
      آخر به چه کس نیاز دیگر دارد
      
      جای عجبی نیست به استقبالش
      دیوار دل کعبه ترک بر دارد
      
      در خلوت خود سه روز مهمانش کرد
      از شدت عشقی که به حیدر دارد
      
      بر روی لبش معجزه ی قرآن و
      گلبوسه زلبهای پیمبر دارد
      
      فرمود حلال زاده باشد بی شک
      هر کس به ولایت تو باور دارد
      
      با دشمن او بگو رهایم سازد
      دست از سر و احوال دلم بر دارد
      
      ای اهل سقیفه بارتان بر دارید
      من حیدریم سر به سرم نگذارید 
      
      عرش و ملکوت وسعت خوان شماست
      خورشید تلالوئی زچشمان شماست
      
      دلتنگ صدایتان شده جبرائیل
      وابستگی اش به صوت قرآن شماست
      
      من هم ز قبیله ی اصیلی هستم
      کز صبح غدیر خم مسلمان شماست
      
      اوجی بدهید این زمین خورده ی تان
      محتاج به پینه های دستان شماست
      
        بابا... دل من مثل یتیم کوفه
      در حسرت یک تکه ای از نان شماست
      
      نعلین و لباس وصله دارت آقا
      از روی تواضع فراوان شماست
      
      ای همدم نا شناس نخلستانها
      ای غربت محض!!! مرد مردستانها
      
      ای رزق زمین و آسمان از کرمت
      عیسی شده احیا  زمسیحای دمت
      
      آنقدر که چشمهای تو خونگرمند 
      گشتم بخدا شهید ابروی خمت  
      
      با یک نگهت پر از اجابت کردی 
      هر کس که دعا کرد به زیر علمت
      
      ای صاحب ذوالفقار با هر ضربه  
      صد کشته فتاد پای تیغ دو دمت
      
      از لطف تو بود (مسلمت) شاعر شد
      ای خلقت آفرینش از لطف کمت
      
      بر روی لب تمام ایرانیها  
      این بیت شده اذن دخول حرمت
      
      مرغ دل من چه خوش هوایی دارد
      ایوان نجف عجب صفایی دارد
      
      ای راه سعادت ای امیر دلخواه 
      ای بر همه ی علوم عالم آگاه
      
      تنها تو به اندازه ی زهرا بودی 
      زین رو شده ای برای بانو همراه
      
      در بدرقه ات همیشه زهرا می گفت  
      لا حول ولا قوه الا با الله
      
      رو بند بزن که چشم زخمت نزنند  
      تا آمدنت نشسته ام چشم به راه
      
      ای فاتح خیبر و حنین و خندق  
      پشت تو شکسته از بلایی جانکاه
      
      احساس غریبی مکن امشب با ما    
      ای خانه نشین بگو چه گفتی با چاه
      
      وقتی که لحد به روی زهرا می چید 
      تشیع جنازه ی خودش را می دید
      
      هاشم طوسی
       
      ********************
     
         
      دنیای بی‌امام به پایان رسیده است
      از قلب كعبه قبله ایمان رسیده است
      از آسمان حقیقت قرآن رسیده است
      شأن نزول سوره «انسان» رسیده است
      
      وقتش رسیده تا به تن قبله جان دهند
      در قاب كعبه وجه خدا را نشان دهند
      
      روزی كه مكه بوی خدای احد گرفت
      حتی صنم به سجده دم یا صمد گرفت
      دست خدا ز دست خدا تا سند گرفت
      خانه ز نام صاحب خانه مدد گرفت
      
      از سمت مستجار، حرم سینه چاك كرد
      كوری چشم هرچه صنم سینه چاك كرد
      
      وقتی به عشق، قلب حرم اعتراف كرد
      وقتی علی به خانه خود اعتكاف كرد
      وقتی خدا جمال خودش را مطاف كرد
      كعبه سه روز دور سر او طواف كرد
      
      حاجی شده است كعبه و سنت شكسته است
      با جامه‌ی سیاه خود احرام بسته است
      
      از باغ عرش رایحه نوبر آمده‌ست
      خورشید عدل از دل كعبه بر آمده‌ست
      از بیشه‌زار شیر شجاعت در آمده‌ست
      حسن خدای عزوجل حیدر آمده‌ست
      
      جانِ جهان همین كه از آن جلوه جان گرفت
      حسنش «به اتفاق ملاحت جهان گرفت»
      
      ای منتهای آرزو، ای ابتدای ما!
      ای منتهی به كوچه‌ی تو ردّ پای ما!
      ای بانی دعای سریع ‌الرّضای ما!
      پیر پیمبران، پدری كن برای ما!
      
      لطف تو بوده شامل ما از قدیم‌ها
      دستی بكش به روی سر ما یتیم‌ها
      
      پشت تو جز مقابل یكتا دو تا نشد
      تیر تو جز به جانب شیطان رها نشد
      حق با تو بود و لحظه‌ای از تو جدا نشد
      خاك تو هر كسی كه نشد توتیانشد
      
      ای شاه حُسن با تو «گدا معتبر شود»
      آری! «به یمن لطف شما خاك زر شود»
      
      ای ذوق حسن مطلع و حسن ختام ما!
      شیرینی اذان و اقامه به كام ما!
      تا هست مُهر مِهر تو بر روی نام ما
      «ثبت است بر جریده‌ی عالم دوام ما»
      
      این حرف‌های آخر شعر است و خواندنی است
       پای تو هر کسی که نماند نماندنی است
      
      محسن عرب خالقی
       
      ********************
      
      با ذکر یاد و نام علی مست میشوم
      هر لحظه با کلام علی مست میشوم
      
      دانه ز دست هر کس و ناکس نمیخورم
      چون که به روی بام علی مست میشوم
      
      
      وقتی که نام ساقی کوثر می آورم
      آنجا به احترام علی مست میشوم
      
      جمع اند دور نور علی عاشقان و من
      همواره با غلام علی مست میشوم
      
      
      رو میکنم به سمت نجف نیمه های شب
      از دور با سلام علی مست میشوم
      
      بعد از نماز موقع تسبیح گفتنم
      هوهو کنان ز جام علی مست میشوم
      
      
      ذکرم شده علی مددی والی الولی
      یامظهر العجایب و یا مرتضی علی
      
      عطرش ز کعبه آمد و عالم بهار شد
      دنیا برای دیدن او بیقرار شد
      
      از سینه چاک بودن کعبه مشخص است
      آئینه صفات خداوندگار شد
      
      وقتی ز کعبه شمس جمالش طلوع کرد
      خورشید از ریاست خود برکنار شد
      
      هر شب در آسمان رخ ماه اعتبار داشت
      تابید روی حیدر و بی اعتبار شد
      
      در عرش با خدای خودش رفت و دست داد
      وقتی به روی دوش پیمبر سوار شد
      
      کعبه ندیده بود کسی را به این مقام
      از برکت علی ست ولایت مدار شد
      
      نیرو گرفت بازوی پیغمبر خدا
      از قدرت حمایت و نیروی مرتضی
      
      دنیا اگر نداشت علی را بقا نداشت
      بی مرتضی و فاطمه دنیا صفا نداشت
      
      کار تمام خلق به پایان رسیده بود
      دنیا اگر ولایت شیر خدا نداشت
      
      این طور شسته رفته به ماها نمیرسید
      اسلام اگر حمایتی از مرتضی نداشت
      
      دنیا اگر که عاشق روی علی شده
      چون که از اولش چو علی مقتدا نداشت
      
      پیراهنش اگرچه چنین وصله دار بود
      مولا به جز خدا به کسی اعتنا نداشت
      
      آمد خدای را به زمین ها بیاورد
      کفوی برای حضرت زهرا بیاورد
      
      وقتی که جنگ را به عدو مثل نار کرد
      سیل هجوم لشکریان را مهار کرد
      
      وقتی شبیه شیر به خیبر هجوم برد
      به به ببین که هیبت مولا چه کار کرد
      
      در جنگ خندق این اسدالله را ببین
      غرش نکرده لشکر دشمن فرار کرد
      
      تا بر کمان ابروی خود تیر را نهاد
      پلکی به هم گذاشت یلان را شکار کرد
      
      با نعره ها و عربده ی تیغ ذوالفقار
      دنیا به ناز شست علی افتخار کرد
      
      آندم که نام فاطمه روی لبش نشست
      با ذوالفقار خود همه را تار و مار کرد
      
      بیخود که نیست او اسدالله حیدر است
      دنیا حقیر حضرت ساقی کوثر است
      
      دل را اگر که مست می تاک میکند
      بار گناه قلب مرا پاک میکند
      
      اعجاز میکند بخدا حضرت علی
      این خاک را به یک نظر افلاک میکند
      
      زهرا که هست تیغ علی خوب میبُرد
      او با دعای فاطمه کولاک میکند
      
      او صاحب صفات خداوند اکبر است
      در گود معرفت همه را خاک میکند
      
      هرگز عجیب نیست اگر بیت کعبه هم
      سینه برای آمدنش چاک میکند
      
      او از ضریح خویش به من شور میدهد
      وقتی که تشنه میشوم انگور میدهد
      
      خاک پای غلامان حیدرند
      محشر که میرسد همه پیش پیمبرند
      
      آنانکه رزق خویش را از این سفره می برند
      یعنی که با ابوذر و سلمان برادرند
      
      آری تمام ما به علی ختم میشویم
      چون شیعیان واقعی از نسل قنبرند
      
      آنانکه از پیاله او آب میخورند
      شیعه اگر شدند همه مدیون مادرند
      
      این بگو به هرکه گدای علی نشد
      عالم به زیر پرچم ساقی کوثرند
      
      هرکس علی علی نکند خار میشود
      در پنجه های نفس گرفتار میشود
      
      این دست ما و دامن احسان تو علی
      هر شب نشسته ایم سر خوان تو علی
      
      قوم عجم که نسل به نسل عاشق توأند
      باید دعا کنند به سلمان تو علی
      
      آقا به جان حضرت زهرا مرا بخر
      تا که روم به زمره خوبان تو علی
      
      ماه رجب شده نظری کن امام عشق
      بی برکت است سفزه به جز نان تو علی
      
      مستم هنوز مثل تمام ملائک از
      عطر نماز صبح در ایوان تو علی
      
      آقا چه میشود که مسلمانمان کنی
      ما را نجف دوباره تو مهمانمان کنی
      
      مهدی نظری
       
     ********************

      
      با آمدنت صحن زمین حرمت یافت
      خورشید به دیدار جمال تو شتافت
      مشتاق تو بود آنقدر دنیا که
      در باز نشد، سینه ی دیوار شکافت
      **
      آمد که دهد به ماه و خورشید پناه
      روشن شد از آیینه ی چشمانش ماه
      دیوار شکست و عشق عالم آمد
      در حلقه ای از نور و فرشته از راه
      **
      سرچشمه روشن جلال و جبروت
      حیران کرامات نگاهت لاهوت
      ای کاش که قسمت دل ما می شد
      دریای کرم، قطره ای از آب وضوت
      **
      ما تشنه آفتاب چشمان توایم
      محتاج تو و تکه ای از نان توایم
      ای حضرت محراب، رجب تا رمضان
      بالله قسم سه ماه مهمان توایم
      **
      تا در تن شعرهایمان، جان باقیست
      تا خانه کعبه هست و ایمان باقیست
      وقف تو تمام بیت ها، مصرع ها
      تا جان به تن قافیه هامان باقیست
      **
      با آمدنت باب ولایت وا شد
      توحید میان چشمهایت جا شد
      تفسیر فقط ذیل نگاه تو رواست
      قرآن بدون تو کجا معنا شد؟
      **
      امواج در اندیشه ی دریا شدنیم
      در حسرت از نور سراپا شدنیم
      چشمان امیدوار ما را بنگر
      درخواست در امید امضا شدنیم
      **
      اثبات ولایت علی آسان است
      چون شاهد ادعای ما قرآن است
      در اصل طواف بی تولای علی
      گردیدن دور پیکری بی جان است
      **
      بر حُسن تو دیده را گشودند همه
      وقتی که تو بودی و نبودند همه
      اینکه هدف از مدینه و مکه تویی
      شعریست که شاعران سرودند همه
      
      حامد اهور
       
      ********************

      
      مِنّتِ زلف تو دارم كه گرفتارم كرد
      گوهر مهر تو اينگونه خريدارم كرد
      
      كافري بيش نبودم عَلَوي ام كردي
      نفس عشق شما بود كه بيدارم كرد
      
      كار و بار ِدلم از مِهر شما سكه شده
      عاقبت عشق ، مرا شُهره ي بازارم كرد
      
      تا قيامت به خدا گردن من حق دارد
      آن كسي را كه سر كوي تو بيمارم كرد
      
      سايه ي لطف خودت را ز سرم كم نكني
      بركت سايه ي تو لايق دربارم كرد
      
      كيميايي بنما تا زر نابم سازي
      اربعيني بطلب تا كه شرابم سازي
      
      اي علمدار خدا صاحب شمشير دو سر
      اسدالله ترين اي زرهِ پيغمبر
      
      هر كسي در پي آن است به جايي برسد
      سر نهادن به كف پاي تو مارا خوشتر
      
      يكي از پا به ركابان حريمت حمزه
      گوشه اي از سَكَنات و وَجَناتت جعفر
      
      ضربه اي را كه تو در غزوه ي احزاب زدي
      از عبادات ملك،جن و بشر سنگين تر
      
      كس جلودار تو اي حيدر كرار نبود
      شاهد قدرت بازوي تو باب الخيبر
      
      بي سبب نيست كه عباس زره ميپوشد
      در دلِ علقمه ميگفت اناابن الحيدر
      
      يل شمشير زن قطب جهان ميباشي
      اسدالله زمين شير زمان ميباشي
      
      قامتي نيست كه در پيش قدت تا نشود
      ملكي نيست كه تا پيش قدت پا نشود
      
      به خداوند قسم دور حريمت مريم
      گر نيفتد ز نفس مادر عيسا نشود
      
      هر كسي قنبرتان را به تمسخر گيرد
      به زميني تو بكوبيش دگر پا نشود
      
      تا كه تو آب بر اين نخل رطب ميريزي
      خار اين نخل محال است كه خرما نشود
      
      هر كسي خادم دربار تو در عالم نيست
      ميتوان گفت كه از سلسله ي آدم نيست
      
      علي اكبر لطيفيان

       
      ********************

      
      از ابتدا که عالم امکان درست شد
      لوح و قلم، ستاره و کیهان درست شد
      
      غیر از خدا، علی و پیمبر کسی نبود
      از نور مرتضی گلِ انسان درست شد
      
      وحی از خدا به حضرت ختم الرُسل رسید
      دائم علی نوشت و قرآن درست شد
      
      اصلاً تمام دین ز علی گفتن است و بس
      محض ولای اوست مسلمان درست شد
      
      او اولین کسی است که "أشهد" سروده است
      این جا به بعد بود که ایمان درست شد
      
      جمعی محب و عاشق حیدر به دور هم
      گرد آمدند و ملت  ایران درست شد
      
      ایرانیم و شیعه ی حیدر، هزار شکر
      عمرم شده است بیمه ی حیدر، هزار شکر
      
      شکر خدا که این دل من هم شکار شد
      آن قدر از شراب علی زد، خمار شد
      
      مست علی و مات جمال خدایی اش
      عشقش هبوط کرد و زمین بی قرار شد
      
      این شیر شرزه کیست که مستانه می رسد؟
      ارباب عالم است، به دُل دُل سوار شد
      
      از راه می رسد که قیامت به پا کند
      او یک نگاه کرد و جهان تار و مار شد
      
      تیغ دو دم به دست علی چرخ می زند
      بیچاره آن کسی که به تیغش دچار شد
      
      یک مدعی پرید و ز خندق عبور کرد
      تا خواست حرکتی بکند خوار و زار شد
      
      همسایه ی خداست علی پس عجیب نیست
      دیوار کعبه جامه دران "مَستِ جار"  شد
      
      این کار حیدر است که در لیلة المبیت
      خفتن میان حادثه را عهده دار شد
      
      آقا شدن فقط و فقط کار حیدر است
      شیعه تمام عمر بدهکار حیدر است
      
      شکر خدا ولایت حیدر به ما رسید
      توفیق عشق آل پیمبر به ما رسید
      
      روزی که روزیِ همه تقسیم کرده اند
      گنج گدایی از درِ این در به ما رسید
      
      وقتی خدا به بنده ی خود کار می سپرد
      اربابی از شما شد و نوکر به ما رسید
      
      ما که برای عشق لیاقت نداشتیم
      این ها هم از عنایت مادر به ما رسید
      
      "زهرا اگر نبود ولایت نداشتیم"
      از یمن اوست این همه گوهر به ما رسید
      
      از ماجرای شام و مدینه... ولایتت
      با خطبه های همسر و دختر به ما رسید
      
      گر کربلا نبود علی هم نداشتیم
      عشق "علی" ز روضه ی "اکبر" به ما رسید
      
      روضه نخوانده شعر پر از شور و شین شد
      بی اختیار قافیه ام یا حسین شد
      
      شکر خدا به دام شما دل اسیر شد
      تا نوکر سرای شما شد امیر شد
      
      زینب، حسن، حسین و کلثوم و مرتضی
      هر یک شبیه فاطمه خیر کثیر شد
      
      هر کس گدای خوان شما شد بزرگ شد
      هرکس نشد ذلیل و زبون و حقیر شد
      
      باید حسین حسین کنید ای ملائکه
      فطرس حسین گفت و پرید و سفیر شد
      
      بی تو خزان تمام دلم را گرفته بود
      با نامتان هوا چقدر دل پذیر شد
      
      ای کاش حرف پشت سرم اینچنین شود
      این هم جوان سینه زنی بود و پیر شد...
      
      داوود رحیمی

       
     ********************

      
      چه جانماز پي اعتكاف بر دارد
      چه ذوالفقار به عزم مصاف بر دارد
      
      علي حقيقت روز است و هيچ جايز نيست
      كه در مقابل شب انعطاف بر دارد
      
      دو سوي اين كره هر يك قلمروي دارند
      نشد جداييِ شان ائتلاف بردارد
      
      شبيه خواب سحر سطحي است و زود گذر
      كسي كه دست از اين اختلاف بر دارد
      
      دوباره مثل علي زاده مي شود ، اما
      اگر دو مرتبه كعبه شكاف بر دارد
      
      اگر كه حرمت مولا نبود ، ممكن بود
      خدا ز خلق خود امر طواف بر دارد
      
      علیرضا دهقانیان
       
      ********************

      
      ميگيري از نگاه فرشته قرار را
      مي آوري به وجد تو پروردگار را
      
      هستي همين كه آينه ي رؤيت تو شد
      دست تو پاك كرد ز رويش غبار را
      
      در بستر رسول ،خدا شرح داده است
      فرق تو را و غيرت ياران غار را
      
      از خاك گرده هاي تو ميچيند آسمان
      يك كهكشان ستاره ي دنباله دار را
      
      در خواب خود كوير شبي ديده چيده است
      از دشت پينه كاري دستت بهار را
      
      هر شب كنار بستر تو ،خواب ،ديده است
      خواب ِ به خواب رفتن شب زنده دار را
      
      نه شوق نان ، شوق نگاه تو ميكشد
      هرشب كنار پنجره ها انتظار را
      
      هم بازي شبانه ي طفلان بي پناه
      در دست تو گذاشت خدا ذوالفقار را
      
      چرخيد چرخ چاه شب و روز و چشم تو
      تنها چشيد غُصه ي اين كج مدار را
      
      امير اكبر زاده

       
    ********************

      
      تا حاجت تمام دلم را روا کند
      باید خدا به پای علی ام فدا کند
      
      آن قدر قیمتی است فدای علی شدن
      خود را فداش حضرت خیر النسا کند
      
      شیعه شدن که آرزوی هر پیمبری است
      آن رتبه است که فاطمه باید عطا کند
      
      چه حل شود چه حل نشود مشکلات من
      من راضی ام به آن چه مشکل گشا کند
      
      آن کس که اختیار دو عالم به دست اوست
      اصلاً عجیب نیست که کار خدا کند
      
      از لا به لای خلق قیامت که می شود
      بر گردن علی است که ما را سوا کند
      
      عمری نشسته ایم به پای محبتش
      فردای حشر فاطمه با ما چه ها کند
      
      حتی حسین با همه ی دستگیری اش
      با مهر مرتضی است به ما اعتنا کند
      
      نیمه نگاش حضرت عباس می شود
      او قادر است خلقت عباس ها کند
      
      اهل کرم معطل خواهش نمی شوند
      او حاجت نخواسته را هم عطا کند
      
      جواد حیدری
       
     ********************

      
      نگاهی کرد مولا جان گرفتم
      نفس زد با دمش ایمان گرفتم
      تکلم کرد و من قرآن گرفتم
      و از او درس یک انسان گرفتم
      
      مگر مثل و نظیرش هست هیهات
      مگر هست این چنین سرمست هیهات
      
      الا مولود خانه زاد کعبه
      سبب ساز طواف آباد کعبه
      تو بودی علت ایجاد کعبه
      علی پیغام حج و داد کعبه
      
      تویی چون روز روشن تر ز خورشید
      خدا را دید هر کس که تو را دید
      
      صراط و محشر و میزان  تویی تو
      و هم پیدا و هم پنهان تویی تو
      مراد و مرشد سلمان تویی تو
      عزیز ملت ایران تویی تو
      
      لقب هایت تماما کبریایی
      علی اعلا و عالی  ایلیایی
      
      به غیر از تو امیر لو کشف کیست ؟
      طریق و مقصد و راه و هدف کیست ؟
      مسیحا و شهنشاه نجف کیست ؟
      دلیل مستی و شور و شعف کیست ؟
      
      مرا زلف پریشان داده ای تو
      دل دل مرده را جان داده ای تو
      
      هرآنکس در سقیفه هست پست است
      به غیر از جام تو هر مست پست است
      به جز تو هرکسی دل بست پست است
      زمهرت  آنکه دل بگسست پست است
      
      بکوش ای دل که دلبر گونه باشی
      علی محور وَ حیدر گونه باشی
      
      غلوکاران و منکرهای مولا
      به دوزخ می نشینند روز محشر
      تمام پیروان راه حیدر
      مطیع و گوش بر فرمان رهبر
      
      همان رهبر که نسلش نسل کوثر
      الهی دشمنانش خار و مضطر
      
      الا تنها ترین همتای زهرا
      امام و دلبر و آقای زهرا
      تپش های دل شیدای زهرا
      قسم بر ذکر یا مولای زهرا
      
      نگاهی کن غلام بینوا را
      و امضا کن برات کربلا را
      
      یاسر مسافر

        
      هر دلی که دچار لیلا بود
      خوشی روزگار لیلا بود
      
      از کرامات عاشقی است اگر
      نام مجنون کنار لیلا بود
      
      میل صحرا نشینی مجنون
      بیشتر اعتبار لیلا بود
      
      آنچه دلهای بی شماری داشت
      محمل در غبار لیلا بود
      
      بی نیاز است از عبادت ما
      کعبه ای در حصار لیلا بود
      
      امشب ای عشق در طواف تو أم
      سیزده شب در اعتکاف تو أم
      
      بال با من پریدنش با تو
      سمت بالا کشیدنش با تو
      
      شوق تنزیل آیه ها با من
      جبرئیل آفریدنش با تو
      
      گندم کال مزرعه با من
      فصل گرم رسیدنش با تو
      
      نخل با من تب رطب با من
      دست مشتاق چیدنش با تو
      
      سجده بر خاک پای تو با من
      دست بر سر کشیدنش با تو
      
      قل هو الله یا احد یا هو
      وحده لا اله إلا هو
      
      کعبه آنقدر بی تو زیبا نیست
      بی حضورت مطاف دنیا نیست
      
      بی سبب رد نکرده مریم را
      این طرفها که جای عیسی نیست
      
      کهبه مختص حال امروز است
      مثل دیروز و مثل فردا نیست
      
      سوره ات را خودت نزول بده
      ورنه جبریل مرد اینها نیست
      
      تو که از این طرف نمی آیی
      پس چه بهتر در حرم وا نیست
      
      ای مسحای سبز بنت اسد
      آیه لم یلد و لم یولد
      
      ای که صبح ازل شروعت بود
      کهکشان حیطه طلوعت بود
      
      بهترین لحظه ها برای خدا
      لحظه سجده خشوعت بود
      
      آنچه دیش مرا سلیمان کرد
      خواب انگشتر رکوعت بود
      
      چاه وقفی و نخل های بلند
      حاصل چله های جوعت بود
      
      ای سرآغز مرد بی پایان
      ای که صبح ازل شروعت بود
      
      کس ندیده است ارتفاع تو را
      آفتاب تو را شروع تو را
      
      به نگاهت کمی نقاب بده
      فرصتی هم به آفتاب بده
      
      از خودت از بیان شرح خودت
      دست پیغمبران کتاب بده
      
      تا رطب های من شود باده
      نخلهای مرا شراب بده
      
      تا بلندا ترین صدات کنم
      به لبم حق انتخاب بده
      
      یا علی یا علی بهارم باش
      فصل جان دادنم کنارم باش
      
      این همه مستجیر مال شماست
      التماس فقیر مال شماست
      
      مرد دیورز حضرت امروز
      از احد تا غدیر مال شماست
      
      تا خدا بوده تا خدایی هست
      لقب یا امیر مال شماست
      
      از تمامی فرش های زمین
      تکه ای از حصیر مال شماست
      
      از سر سفره مدینه فقط
      نمک و نان و شیر مال شماست
      
      زندگی تو مثل مردم نیست
      نان تو از تبار گندم نیست
      
      بی نظیر عرب بدون مثل
      آفتاب عجم بدون بدل
      
      یا هو الظاهر و هو الباطن
      یا هو الآخر و هو الأول
      
      تو رسیدی و وحشت افتاده است
      بر سر شانه های لات و هبل
      
      اسدل اله غزوه احزاب
      یل میدان لحظه های جمل
      
      مرد دلدل سوار روز احد
      آینه دار خشم عز وجل
      
      الامان از سوار آمدنت
      وقت با ذوالفقار آمدنت
      
      نام تو بوی سیب می آرد
      روی دلا بهار می کارد
      
      تو همان پیر مرد نخلستان
      پیر مردی  که نان جو دارد
      
      ای که دل تنگ  صبح زهرایی
      گریه چشم های تو دارد.....
      
      ....اول کوچه بنی هاشم
      روی تابوت شهر می بارد
      
      غسل نیلی فاطمه هر شب
      خاطرات تو را می آزارد
      
      هیچ کس مثل تو حبیب نداشت
      سر سفره نسیم سیب نداشت
      
      علی اکبر لطیفیان
       
      ****************
        
      از عالم بالاست بنیانی که من دارم
      یعنی همین روح مسلمانی که من دارم
      
      گر سجده بر تولیت آدم نمی‌کردم
      آدم نمیشد خاک انسانی که من دارم
      
      شیر حلال مادران این قبیله‌هاست
      در سینه‌ام مهر فراوانی که من دارم
      
      نابرده رنجی گنج‌هایی را به ما دادند
      از سفرهٴ مولاست این نانی که من دارم
      
      این کیست که از مقدمش خورشید می‌ریزد
      آتش پرست اوست سلمانی که من دارم
      
      در کشمکشهای بلند ذوالفقاری‌اش
      مانده است گیسوی پریشانی که من دارم
      
      در خانهٴ ما سفرهٴ گندم مَیَندازید
      دنبال نان جوست مهمانی که من دارم
      
      با ما نشستن آنقدر چیز بعیدی نیست
      با هر گدایی هست سلطانی که من دارم
      
      ما را به جرم عشق در بازار بفروشید
      ما را به پای جیدر کرار بفروشید
      
      نه میل پروازی و نه اصلا نه بالی بود
      نه حرفی از بالا نه حرفی از کمالی بود
      
      باران نمی‌آمد زمین نم پس نمیداد و ...
      سر تا سر شبه جزیره خشکسالی بود
      
      ماها نبودیم و ندیدیم آن زمان‌ها را
      یعنی نمی‌فهمیم که دنیا چه حالی بود
      
      محرابها ، سجاده‌ها بی راهه می‌رفتند
      اصلاً تمام جاده‌ها سمت خیالی بود
      
      آن روزها کعبه فقط بتخانه‌ای بود و
      بتها خدا و ، جای ابراهیم خالی بود
      
      آیا خدای بی علی اصلا جلالی داشت
      روی زمینِ بی علی آیا جمالی بود
      
      آن روزگاران حرفی از یارب نبود اما
      در پشت کعبه صحبت موالی الموالی بود
      
      **
      از این به بعد و بعد از این دنیا علی دارد
      دنیا علی دارد نه ، دنیاها علی دارد
      
      هم آسمان اول خاکی نشین ما
      هم آسمان هفتم بالا علی دارد
      
      رو کرد پیغمبر به سمت مردم و فرمود
      ای اهل عالم مصطفی حالا علی دارد
      
      عشاق محتاجند اینکه مال هم باشند
      آقام زهرا دارد و زهرا علی دارد
      
      آتش نمیگیرد گلستان وجودش را
      هر آن کسی که یا علی و یا علی دارد
      
      غیر از دلم من هیچ چیزی را نمی‌خواهم
      گر چه ندارد هیچ چیز اما علی دارد
      
      سوگند بر نام علی که شیعه در محشر
      هرگز گرفتاری ندارد تا علی دارد
      
      در هر زمان پیغمبری که بین راه افتاد
      مهر علی ابن ابیطالب نجاتش داد
      
      این کیست که دارد پُر از پَر میکند ما را
      در صحن ایوانش کبوتر میکند ما را
      
      این کیست که مهرش حلال نطفه‌های ماست
      با مهر خود پاک و مطهر میکند ما را
      
      این کیست که در مسجد هر جمعهٴ کوفه
      دارد برای خویش منبر میکند ما را
      
      نهج البلاغه می‌شود بالای منبرها
      پایین منبرهاش دفتر میکند ما را
      
      این کیست که با حرفهای آسمانی‌اش
      مقداد و سلمان و ابوذر میکند ما را
      
      یک روز می‌آید که با چشمان دلتنگش
      همسایهٴ زهرای اطهر میکند ما را
      
      دورش نمی‌اندازد آنرا که مقیمش شد
      خواجه اگر مولاست ، قنبر میکند ما را
      
      ما شیعهٴ دور و بر مرد نجف هستیم
      ما خاک پای قنبر مرد نجف هستیم
      
      با نام تو در ناتوانی‌ام توانی هست
      در پیری‌ام با مهر تو میل جوانی هست
      
      روح تنزّل کرده‌ات اینقدر بالا بود
      آیا برای اوج تو اصلا مکانی هست
      
      در کعبه و در خانهٴ پیغمبر و در عرش
      هر جا که رفتم دیدم از بالت نشانی هست
      
      بالا و پایین رفتن تیغت شهیدم کرد
      ابروی تو هر جا که باشد کشتگانی هست
      
      میل یتیم کوفه بودن میکنم امشب
      هر جا یتیمی هست دست مهربانی هست
      
      ای پیر نخلستان نشینم ، همنشینم باش
      یک شب بیا در خانه‌ام یک تکه نانی هست
      
      هر جا که تو قاری قرآن می‌شوی آقا
      نذر لب تو بوسه‌های دوستانی هست
      
      هر جا که قاری همین قرآن حسین توست
      بی احترامی‌های چوب خیزانی هست
      
      طشت طلایی بود و آه و قاری قرآن
      وای از حضور خیزران ، وای از لب و دندان
      
      علی اکبر لطیفیان
       
  ****************

 
       
      به اوج می برد امشب مرا هوای شما
      که عشق را بنویسم، فقط برای شما
      نگاه می کنم اینجا به رد پای شما
      و می رسم به خدا، تا خدا... خدای شما
      
      که آفرید شما را زمین هوایی شد
      وَ کعبه کعبه شد و خانه ای خدایی شد
      
      و بال حور و مَلَک فرش این قدم ها شد
      زمین برای حضور تو در تمنّا شد
      ز اشک شوق ملائک ستاره پیدا شد
      و عشق بر تن هفت آسمان هویدا شد
      
      عصای دست نبی بوده ای و دست خدا
      تو دستگیر کلیمی، تو دستگیر عصا
      
      شکوه عدل شما را عقیل می داند
      نگاه بت شکنت را خلیل می داند
      شکاف کعبه شما را دلیل می داند
      و شأن وصف تو را جبرئیل می داند
      
      که از زبان خدا بر تو آفرین می گفت
      و با صدای بلند خودش چنین می گفت:
      
      رقم زده ست خدا عشق را به نام علی
      فلک نشسته به حسرت برای گام علی
      ملک نشسته دو زانو به احترام علی
      علی امام من است و منم غلام علی
      
      به لحظه لحظه ی عمرت خدا تبسّم داشت
      و با صدای شما با نبی تکلّم داشت
      
      کرامتی که تو داری الی الابد باشد
      همیشه ذکر لبم یا علی مدد باشد
      شجاعتی که دلت داشت بی عدد باشد
      گواه من سر عَمر بن عبدود باشد
      
      شمار فضل شما را، خدا فقط داند
      نشانه های خدا را، خدا فقط داند
      
      مجید تال
       
      
      ****************
       
      مصرع ناقص من کاش که کامل می شد
      شعر در وصف تو از سوی تو نازل می شد
      
      شعر در شأن تو، شرمنده به همراهم نیست
      واژه در دست من آن گونه که می خواهم نیست
      
      من که حیران تو حیران توام می دانم
      نه فقط من که در این دایره سرگردانم
      
      همه ی عالم و آدم به تو می اندیشد
      شک ندارم که خدا هم به تو می اندیشد
      
      کعبه از راز جهان، راز خدا آگاه است
      راز ایجاز خدا نقطه ی بسم الله است
      
      کعبه افتاده به پایت سر راهت سرمست
      «پیرهن چاک و غزل خوان و صراحی در دست»
      
      کعبه وقتی که در آغوش خودش یوسف دید
      خود زلیخا شد و خود پیرهن صبر درید
      
      کعبه بر سینه ی خود نام تو ای مرد نوشت
      قلم خواجه ی شیراز کم آورد، نوشت:
      
      «ناگهان پرده برانداخته ای یعنی چه
      مست از خانه برون تاخته ای یعنی چه»
      
      می رسد دست شکوه تو به سقف ملکوت
      ای که فتح ملکوت است برای تو هبوط
      
      نه فقط دست زمین از تو، تو را می خواهد
      سالیانی ست که معراج خدا می خواهد-
      
      زیر پای تو به زانوی ادب بنشیند
      لحظه ای جای یتیمان عرب بنشیند
      
      دم به دم عمر تو تلمیح خدا بود علی
      رقص شمشیر تو تفریح خدا بود علی
      
      وای اگر تیغ دو دم را به کمر می بستی
      وای اگر، پارچه ی زرد، به سر می بستی
      
      در هوا تیغ دو دم نعره ی هو هو می زد
      نعره ی حیدریه «أینَ تَفرو» می زد
      
      بار دیگر سپر و تیغ و علم را بردار
      پا در این دایره بگذار عدم را بردار
      
      بعد از آن روز که در کعبه پدیدار شدی
      یازده مرتبه در آینه تکرار شدی
      
      راز خلقت همه پنهان شده در عین علی ست
      کهکشان ها نخی از وصله ی نعلین علی ست
      
      روز و شب از تو قضا از تو قدر می گوید
      «ها علیٌ بشرٌ کیفَ بَشر» می گوید
      
      سید حمید رضا برقعی
       
       ****************

       
      مولای ما نمونه ی دیگر نداشته است
      اعجاز خلقت است و برابر نداشته است
      
      وقت طواف دور حرم فکر می کنم
      این خانه بی دلیل ترک برنداشته است
      
      دیدیم در غدیر که دنیا به جز علی
      آیینه ای برای پیمبر نداشته است
      
      سوگند می خورم که نبی شهر علم بود
      شهری که جز علی در دیگر نداشته است
      
      طوری ز چارچوب در قلعه کنده است
      انگار قلعه هیچ زمان در نداشته است
      
      یا غیر لافتی صفتی در خورش نبود
      یا جبرِییل واژهء بهتر نداشته است
      
      چون روز روشن است که در جهل گمشده است
      هر کس که ختم نادعلی بر نداشته است
      
      این شعر استعاره ندارد برای او
      تقصیر من که نیست برابر نداشته است
      
      سید حمیدرضا برقعی
       
        ****************

       
      بدبخت می شود هر که ز مهرت رها شود
      بیچاره می شود هرکه ز حبت جدا شود

      دستش دراز نیست به هر جا و هر طرف
      هر کس به درب خانه ی لطفت گدا شود

      شیعه که ذکر نادعلی را به لب گرفت
      آیا اسیر غصه و درد و بلا شود؟

      باید دخیل به رشته ی زلف شما زند
      هرکس که خواسته باشد اگر با خدا شود

      ما با همه گفته ایم به کوری دشمنان
      حیدر شفیع محشر و عقبای ما شود

      شاهنشه نجف گدا بر درآمده
      لطفی کنی ، روزی ما کربلا شود

      یاسر مسافر

       علي كسي است كه كوثر از او سبو دارد
      جهان نظام خودش را فقط ازاو دارد
      
      فقط به خاطرحُب و ولايت مولاست
      اگربهشت خداوند رنگ و بو دارد
      
      علي كسي است كه عالم گداي قنبر اوست
      اگرچه گوشه پيراهنش رفو دارد
      
      براي اينكه علي پابه سينه اش بنهد
      خداست شاهد من كعبه هم وضو دارد
      
      علي كسي است كه هرشب كنارسجاده
      بدون واسطه با دوست گفتگو دارد
      
      ولادتش هدف كعبه رامشخص كرد
      زخاك پاي علي كعبه آبرو دارد
      
      علي كه پشت نبردش زره نمي خواهد
      اگرچه لشگري ازسنگ روبرو دارد
      
      رسيد آنكه خداكعبه رابه او بخشيد
      گه ولادت او كعبه مدتي خنديد
      
      رسيد حيدر و اين خاك نور باران شد
      به يمن آمدنش عالمي مسلمان شد
      
      همين كه دروسط كعبه او تولد يافت
      گلِ خدا شد و كعبه به پاش گلدان شد
      
      تمام گرمي بازار حسن يوسف بود
      پس ازعلي چقدرنرخ يوسف ارزان شد
      
      علي قدم زد و خورشيد زيرپاي علي
      زخاك سر زده و آفتابگردان شد
      
      امام كعبه رسيد و به يمن آمدنش
      سرود روي لب مصطفي علي جان شد
      
      براي آمدنش كعبه پيش دستي كرد
      و سينه چاكي او زودتر نمايان شد
      
      اگرچه قنبراو پادشاه قلب من است
      ولي گداي علي هركه گشت سلمان شد
      
      لبش كه وا شد و ‌ذكرخدا به لب آورد
      زمين نه عالم هستي بهشت عرفان شد
      
      علي امام من است و منم غلام علي
      علي براي تمامي خلق سلطان شد
      
      بنام شيرخدا لااله الا الله
      پس از رسول مكرم علي ولي الله
      
      ولاي شيرخدا آخرش ثمر دارد
      چرا كه حب علي روي دل اثردارد
      
      تمام لشكردشمن به خاك مي ريزند
      اگر اراده كند ذوالفقار بردارد
      
      تمامي غزوات رسول شاهد بود
      ميان لشكر اسلام علي جگر دارد
      
      زضربه هاي سرذوالفقار معلوم است
      يدالله است علي واقعا هنر دارد
      
      علي نياز به خوُد و زره نخواهد داشت
      چرا كه از پر و بال ملك سپر دارد
      
      اگرشكست نخورده زجنگ برگشته
      دعاي فاطمه اش را به پشت سردارد
      
      شجاعتش به كنار او معلم فضل است
      به اين دليل كه مثل حسن پسر دارد
      
      زچشم او همه عرش نور مي گيرند
      چراكه دامن او حضرت قمر دارد
      
      بگو به مردم عالم بياورد يك بار
      شبيه زينب او كسي اگر دارد
      
      حسين اوست بهشتم تمام زندگيم
      من از گدايي مولا دراوج بندگيم
      
      من ازقديم به اين خانواده عبد درم
      فداي محسن او صدهزار چون پسرم
      
      تمام هستي خود را فروختم ديروز
      كه نذرآمدنش قد كعبه گل بخرم
      
      دوباره زائر ميخانه ی نجف شده ام
      فتاد باردگر سوي صحن اوگذرم
      
      بخاطر همه چيز ازخدام ممنونم
      كه ياعليست نمازم دعاي هرسحرم
      
      بدون  راه نجاتي به بركت مولا
      خدا گواست در آماج كوهي ازخطرم
      
      گه ولادت من باطنين ياحيدر
      گره زده دل من را به صحن او پدرم
      
      امام حضرت زهرا امير ملك ولا
      فداي اينهمه لطف و صفات چشم ترم
      
      شبي كه برلب من ذكر حيدري دادند
      همينكه گفتم علي حكم نوكري دادند
      
      مهدی نظری
       
      *******************
       
            
      اي ابتدات نقطه پايان آسمان
      وي انتهات مثل خداوند، لامكان
      
      ممسوس ذات حضرت الله اكبري
      با اين حساب ، فهم كمالت نمي توان
      
      گفتم : " چگونه مدح تو خوانم " ؟ ندا رسيد
      " درسجده آي و سوره توحيد را بخوان "
      
      ماصنع دستهاي شما بوده ايم ؛ پس
      اينگونه مي شود كه تو باشي خدايمان
      
      دركعبه پا نهادي و كعبه شكاف خورد
      يعني كه جاي توست دل دلشكستگان
      
      كعبه سپيد رو شدو زلفش سياه شد
      هم خود به سجده آمدو هم سجده گاه شد
      
      (مهرت به كائنات برابر نمي شود)
      حب تو آينه است ـ مكدر نمي شود
      
      مريم ـ بنفشه ـ ياس ـ اقاقي . . . خود بهشت
      بي لطف دستهات ـ معطر نمي شود
      
      گرصد هزار شير نر بيشه هاي جنگ
      هرگز يكي شبيه به حيدر نمي شود
      
      حتي محمدي كه خودش فخرعالم
      تامرتضي نداشت ، پيمبر نمي شود
      
      با ما كسي كه سفره اش از مرتضي جداست
      سوگند مي خورم كه برادرنمي شود
      
      اين سفره بوي عطر گل ياس مي كند
      با گندمي كه فاطمه دستاس مي كند
      
      رمز حيات ، قبضه شمشير مرتضاست
      هفت آسمانيان ، همه تسخير مرتضاست
      
      قرآن ؛ زلال آينه ، تصوير ناب ؛ اوست
      هر آيه آيه ؛ آينه ،تفسير مرتضاست
      
      جنات عدن، روضه رضوان، بهشت قرب
      درسايه سار شاخه انجير مرتضاست
      
      اينكه خدا به ديده مردم يزرگ شد
      تأثير جاودانه تكبير مرتضاست
      
      صبرش شبيه ضربه خندق ستودني ست
      آري ؛ بقاء شيعه به تدبير مرتضاست
      
      سلطان عشق..! حضرت والا مقام ها..!
      تسيلم تو ، شكوه تمام سلام ها
      
      اي ميوه رسيده باغ خدا علي
      آب و غذاي سفره اهل ولا علي
      
      بدر و حنين و خيبر و خندق كه جاي خود
      تنزيل آيه هاي علق در حــرا ... علي
      
      سـّر عظيم ليله الاسراء ؛ عروج بود
      من نفـْس ظاهري محمد الي. . .علي
      
      تفسير ناب سوره توحيد ؛ مي شود. . .
      . . . تلخيص در عبارت يك جمله  "يـاعلـي"
      
      با نوح و با كليم و مسيحا و با كليـم
      هرجا تو ديده مي شوي در هر كجا علي
      
      تو دركمال مطلق و انسان كاملي
      درمشكلات سخت ؛ تو حل المسائلي
      
      چيزي شبيه رايحه اي مي وزيد و رفت
      شبها به شانه ؛ نان و رطب مي كشيد و رفت
      
      افسوس قدر و منزلتش را نداشتند
      تا درجوار كوثر خود آرميد و رفت
      
      زهرا همان علي و علي نيز فاطمه است
      شكر خدا فراق به پايان رسيد و رفت ...
      
      مردي كه شاهد صدمات مدينه بود
      يك روز مرد ... و در سحري شد شهيد رفت
      
      گرچه كنار بسترش از مردها  پر است
      اما؛ دريغ محسن خود را نديد و ... رفت
      
      غير از علي به عام امكان مدار نيست
      خلقت بدون اسم علي استوار نيست
      
      یاسر حوتی
       
   *******************
       
                   
      تا زمین قدم برداشت ، آسمان نوشت علی
      آسمان که برپا شد ، کهکشان نوشت علی
      
      کهکشان که پیدا شد ، یک جهان نوشت علی
      این جهان که معنا شد ، بیکران نوشت علی
      
      بیکرانه‌ها پر شد ، لامکان نوشت علی
      با هرآنچه که میشد ، با همان نوشت علی
      
      با قلم نوشت علی ، با زبان نوشت علی
      و سپس هر آنچه داشت ، در توان نوشت علی
      
      روی صورت انسان ، روی جان نوشت علی
      با غبار او روی ، چشممان نوشت علی
      
      آنقدر نوشت از او ، تا جهان پر از او شد
      تا که دست حق رو شد ، ذکر عاشقان هو شد
      
      پس دو مرتبه روی ، صورتم نوشت علی
      دوست داشت پس روی ، قسمتم نوشت علی
      
      در رگم که جاری شد ، غیرتم نوشت علی
      پا شدم زمین خوردم ، همتم نوشت علی
      
      تا کمی ضعیف شدم ، قوتم نوشت علی
      آمدم ذلیل شوم ، عزتم نوشت علی
      
      پس خدا خودش روی ، قیمتم نوشت علی
      روی بیرق سبزِ ، هیئتم نوشت علی
      
      آنقدر نوشت علی ، روی سرنوشت من
      تا فقط علی باشد ،‌ خانه بهشت من
      
      روز اول خلقت ، با علی حساب شدم
      در قنوت او بودم ، تا که مستجاب شدم
      
      زیر پای او ماندم ، تا غبار ناب شدم
      بر سرم چنان تابید ، تا که آفتاب شدم
      
      آنقدر که او تابید ، از خجالت آب شدم
      در غدیر چشمانش ،‌ من هم انتخاب شدم
      
      آنقدر نگاهم کرد ، تا که من خراب شدم
      زیر جوشش چشمش ، ماندم و شراب شدم
      
      مِی شدم پیاله شدم ، مست بوتراب شدم
      هی علی علی گفتم ، در علی مذاب شدم
      
      می‌نویسم از عشقم ، می‌نویسم از دردم
      غیر دور چشمانش ، هیچ جا نمی‌گردم
      
      کعبه پلک زد آری ، صبح نور پیدا شد
      کعبه در طوافش رفت ، تا درِ حرم وا شد
      
      قبله از سر جایش ، پیش پای او پا شد
      زیر پای او زمزم ، چشمه چشمه دریا شد
      
      کعبه از نفس افتاد ، نوبت مسیحا شد
      او شفا گرفت و بعد ،‌ تازه دور موسا شد
      
      پا برهنه راه افتاد ،‌ تا دلش مصفا شد
      هر کسی که او را دید ، بدتر از زلیخا شد
      
      یوسفانه مجنون شد ، یوسفانه لیلا شد
      هر کسی که دورش گشت،نور چشم زهرا شد
      
      ما کجا و این کعبه ، اینکه کعبه زهراست
      ما محب دریاییم ، جای ما فقط دریاست
      
      توی محفل ذکرش ، درّ ناب می‌ریزند
      پای هر علی گفتن ، هی ثواب می‌ریزند
      
      روی ما فرشته‌ها ، هی گلاب می‌ریزند
      توی جام خالیّ ، ما شراب می‌ریزند
      
      روی چشممان خاک ، بوتراب می‌ریزند
      در شب سیاه ما ،‌آفتاب می‌ریزند
      
      روی ما دعاهای ، مستجاب می‌ریزند
      در حساب فردامان ، بی حساب می‌ریزند
      
      کبریا که می‌بخشد ، این همه به عشق او
      چون علی به ما آموخت ، لااله الا هو
      
      ساکنان بالاها ، زیر گنبدش هستند
      خیل انبیا جزو ، نور بی حدش هستند
      
      فاطمه ، نبی تنها ، این دو هم قدش هستند
      مرتضی و زهرا هم ، عشق احمدش هستند
      
      روز و شب همیشه در ، رفت و آمدش هستند
      شیعیان نمک دارند ، تا زبانزدش هستند
      
      کربلا و سامرا ، صحن مرقدش هستند
      و قم و خراسان هم ، خاک مشهدش هستند
      
      ما که درّ و مروارید ، توی این صدف داریم
      ما بهشت خود را از ، تربت نجف داریم
      
      وقتی از دل یک سنگ ، خوب موشکافی شد
      سنگ یا علی میگفت ، آنقدر که صافی شد
      
      آنقدر که چون دُر شد ، چون عقیق شافی شد
      شعر آفرینش هم ،‌ با علی قوافی شد
      
      این کتاب خلقت هم ، با علی صحافی شد
      عشق هم بدون او ، قصه‌ای خرافی شد
      
      هر کجا کم آوردیم ، با علی تلافی شد
      اینکه دور او گشتیم ، وای عجب طوافی شد
      
      کعبه بی علی پوچ است ، کعبه بی علی سنگ است
      کعبه در مدار خود ، با علی هماهنگ است
      
      دست کعبه را اما بر سرش نمی‌بندند
      راه را بر یاسِ ، پرپرش نمی‌بندند
      
      تازیانه بر روی ، همسرش نمی‌بندند
      شعله‌های آتش را ، بر درش نمی‌بندند
      
      ریسمان به دستان ، دخترش نمی‌بندند
      کربلا که آب بر ، اصغرش نمی‌بندند
      
      آه کربلا گفتم ، آسمان به خود لرزید
      کوفه باز هم اشک ، دختر علی را دید
      
      رحمان نوازنی